Monday, February 18, 2013

شماره 121 و 137 را به خاطر بسپارید.



خیابان یا کوچه محل زندگیتان مشکل کم نوری دارد و شما از گذر در آن خیابان ها در شب احساس ناامنی می کنید:
1.       اگر مشکل درخرابی وسیله روشنایی است که در محل وجود دارد، آن را از طریقه سامانه 121 گزارش دهید. 121 سامانه اعلام خرابی های سازمان برق است که وظیفه دارد خرابی های مربوط به روشنایی را تعمیر کند.
2.       اگر خیابان یا کوچه تاریکی تیر برق یا چراغی برای روشنایی ندارد با اداره برق منطقه تماس بگیرید و گزارش دهید. آنها وظیفه دارند روشنایی خیابان ها و کوچه ها را تامین کنند.
3.       روشنایی روی پل های عابر پیاده و زیر پل های سواره بر عهده شهرداری است. در این موارد می توانید با سامانه 137 تماس بگیرید و گزارش بدهید.

خیابان ها و کوچه های شهر باید از نور کافی برخوردار باشند. این حق شماست!

Saturday, February 16, 2013

شهر و ترس

ترس از جنایت اعتماد به نفس زنان را کاهش داده و دسترسی آنها به فضای عمومی را محدود می کند. کاسکلا(1997) ترس زنان را بازتابی از ساختارهای قدرت جنسیتی جامعه ی بزرگتر می داند. او این دیدگاه را که ترسو بودن از خصایص زن بودن است، را به چالش کشیده  و به پیروی از مسی معتقد است محدود کردن تحرک زنان چه در کاربری فضا و چه در کسب هویت ‏ٌوسیله ای برای زیر سلطه بردن آنها بوده است.
خصایص جامعه فنلاندی برابری جنسیتی و تحرک آزادانه زنان در اموری از قبیل تصمیم گیری سیاسی و مشارکت در بازار کار صحه می گذارند و فنلاند در این امر از بسیاری کشورهای دیگر پیشی گرفته است. زنان به طور معمول تا زمان بسته شدن رستوران ها در ساعت 4 صبح بدون همراهی مردان بیرون می روند. چهره شبانه شهر فنلاند جنسیتی نبوده و زنان تااندازه ای که در شهر های انگلیسی-آمریکایی ادعا می شود از حضور در حوزه عمومی محروم نیستند.
کاسکلا ترس از جنایت را صرفا ناشی از جرم نمی داند بله آن را نشانه ای از مناسبات قدرت می داند که زنان در آن قرار گرفته اند. او می پرسد: آیا زنان فنلاندی واقعا در فضای عمومی به چشم می آیند؟ فضاهای عمومی فضاهای روزمره و در دسترس اند که فرصت کسب هویت و مدیریت «خود» را فراهم می کنند. جرات و توانایی استفاده از فضاهای عمومی همزمان به بازتولید و بازتعریف فضا و «خود» می انجامد. کاسکلا تحلیل خود را بر سرگذشت 43 نفر از زنان 20 تا 82 ساله قرار داده است که بعضی از آنان تقریبا هر شب های تعطیلات آخر هفته را در مرکز شهر می گذراندند و بقیه با فرزند کوچک خود زندگی های شخصی تر و محدودتری داشتند.
این واقعیت که زنان باید از فضای عمومی بترسند هر چند جنایت علیه زنان، معمولا در فضای خصوصی روی می دهد در تایید اجتماعی ترس به صورت اخطارهای والدین و غیره سهیم بوده است. تحقیق نشان می دهد با این که مردان جنایت بیشتری در فضای عمومی تجربه می کنند، زنان بیشتر می ترسند و این به «پارادوکس ترس» می انجامد. کاسلاکا با ذکر دلایل زیر این پارادوکس را زیر سئوال می برد:
ü     مناسبات زنان و مردان با جنایت را نمی توان مستقیما با هم مقایسه کرد.
ü     تجربیات زنان از تجاوز تنها توسط خود آنان قابل شناسایی است.
ü     وضعیت های تهدید آمیز به مثابه زنگ خطری برای آسیب پذیری عمل کرده و موجب ترس می شوند.
ü     ترس از تجاوز از این واقعیت ریشه می گیرد که به شدت جدی و نسبتا محتمل است.
ü     ترس می تواند بازتاب مناسبات جنسیتی قدرت باشد: جنایات ساختاری نظام مند به جای جملات واقعی
ü     تحرک محدود ممکن است تعداد حملات به زنان را کاهش دهد اما خطر حمله در صورت بیرون آمدن از خانه را کاهش نمی دهد. (کاسکلا، 304:1997)
وی ترس زنان را یک ناهماهنگی نامعقول نام می نهد. به چشم آمدن و جرات پیدا کردن برای غلبه بر ترس اغلب نتیجه در خانه ماندن است. محله خود شخص به وی امنیت می دهد. زنان با خوب شناختن محیط اعتماد به نفس پیدا می کنند. تغییر مسیر، عبور از خیابان و ماندن در خانه از نشانه های قدرت نسبی زنان در فضا در مقایسه با مردان است که باید بین ترس و مراقبت مدیریت شود. همان طور که کاسکلا اشاره می کند، زنان در این فرایند هم جرات و هم ترس نشان می دهند. زنان به عنوان تولید کنندگان فعالی فضا عمل کرده و آن را به نفع خودشان اصلاح می کنند. به نقل از یکی از پاسخگویانم:
«من گاهی اوقات برای پیاده روی در پارک مرکزی مادربزرگم را با خودم می برم. او به ظاهر از هیچ چیز و هیچ کس نمی ترسد... امیدوارم من هم در سن او ترس را کنار بگذارم.»
محیط شهری اغلب به عنوان محیطی بی رحم و خطرناک برای زنان توصیف شده است اما این محیط می تواند با آزادی های دلفریب و امکانات فراوانی که دارد به عنوان پیش شرط رهایی زن و پروراننده حس زنانه مثبت شهری باشد.
به نقل از شهر، خود، جامعه. میشل باندرز


Friday, February 15, 2013

واگن زنانه


خانم های محترم لطفن واگن عمومی مترو را ترک نکنید. متروی زنانه کفاف تعداد شما را نمی دهد حتا با دو برابر شدنش.اینطور واگن های عمومی را از خود خالی نکنید اینطور دیری نمی پاید که روی در واگن های دیگر مرد دو پایی می کشند و شما را از ورود به آن منع می کنند. به استقبال حذف شدن نروید. تعداد شما بیش از تعداد واگن های زنانه است. یادتان باشد نام واگن های دیگر، واگن مردانه نیست.